Шифохонаи табиат
Вақте ки сухан дар бораи фоидаи афлесун меравад, дарҳол ба ёд витамини С меояд. Ин меваи ситрусӣ бо миқдори зиёди кислотаи аскорбин сер шудааст, аммо ин хосияти охири судманди он нест. Афлесун аз моддаҳои гуногун бой аст, ки ба тамоми системаҳои бадан, аз системаи ҳозима то системаи асаб таъсири судманд доранд.
Як афлесуни калон тақрибан 80 фоизи арзиши ҳаррӯзаи витамини С-ро дар бар мегирад. Кислотаи аскорбин дар организм бисёр вазифаҳои муҳим дорад. Ин барои мустаҳкам ва нигоҳ доштани иммунитет кӯмак медиҳад, рушди равандҳои илтиҳобиро бозмедорад. Истеҳсоли коллагени табииро дар организм ҳавасманд мегардонад ва ҷараёни пиршавиро суст мекунад.
Афлесун инчунин аз нахҳо бой аст, ки барои фаъолияти дурусти системаи ҳозима ва микробиомаи солимии рӯда зарур аст. Инчунин, аксари нахҳо на дар мева, балки дар пӯсти сафеди афлесун мебошанд.
Афлесун манбаи антиоксидантҳои флавоноид мебошад, ки таъсири зидди илтиҳобӣ доранд. Онҳо бо радикалҳои озод мубориза мебаранд ва ҳуҷайраҳои организмро аз осеб муҳофизат мекунанд. Онҳо метавонанд хавфи депрессияро коҳиш диҳанд ва пайвастагии махсус бо номи герперидин аз рушди бемории Алтсгеймер пешгирӣ мекунанд.
Пӯсти ин мева низ хеле муфид аст. Инчунин, салат, таомҳои гӯштнок ва ба чойҳо илова кунед.
